درمان سرطان پیشرفته

درمان سرطان پیشرفته : تصمیم گیری برای اینکه سرطان های پیشرفته را درمان کنیم یا نه، معمولا سخت و دشوار است. چرا که اغلب شانس درمان آنها پایین بوده و احتمال بهبودی آنها کم است.با این وجود برخی از بیماران، با وجود ابتلا به سرطان های پیشرفته، ترجیح می دهند آن را درمان کنند. حتی اگر اثرگذاری این درمان اندک باشد و تنها بتواند برای مدت کوتاهی طول عمر را افزایش دهد.

خیلی از بیماران دیگر هستند که ترجیح می دهند به جای رفتن سراغ روش های درمان، بیشتر روی تسکین علائم سرطان تمرکز کنند و در عوض کیفیت زندگی خود را در مدت باقی مانده بهبود بخشند.

تصمیم به شروع روند درمان سرطان پیشرفته کاملا بر عهده خود شماست. البته پزشک معالج نیز در این راستا شما را راهنمایی می کند.

در ادامه به رایج ترین و بهترین روش های برای درمان سرطان پیشرفته یا کنترل علائم آن اشاره می کنیم. با ما همراه باشید.

درمان کردن سرطان های پیشرفته

منظور از سرطان های پیشرفته، سرطان هایی است که رشد و گسترش زیادی در بدن پیدا کرده اند. سلول های سرطانی در این موارد اغلب از ناحیه ابتدایی سرطان فراتر رفته و دیگر اندام و بخش های بدن را نیز در بر گرفته اند. اتفاقی که در علم پزشکی اصطلاحا به آن متاستاز سرطان می گویند.

هدف از درمان سرطان پیشرفته بیشتر کنترل کردن سرطان تا جای ممکن است. این درمان ها می توانند اندازه تومور سرطانی را کوچک کرده و سرعت رشد آن را کند کنند. در برخی از موارد، درمان سرطان پیشرفته می تواند زمان مرگ و میر ناشی از آن را برای چند ماه و حتی چند سال عقب بیندازد.

چنانچه درمان نتواند طول عمر بیمار را افزایش دهد، در عوض روی تسکین علائم و دشواری های ناشی از بیماری در مدت باقی مانده تمرکز می کند.

هر روزه داروهای جدیدی برای درمان سرطان پیشرفته پیدا می شوند. بنابراین اگر درمان فعلی شما دیگر جواب نداد یا ادامه دادن آن برای شما سخت بود می توانید طی آزمایش های بالینی، تحت نظارت پزشک این داروهای جدید را امتحان کنید.

درمان سرطان پیشرفته به منشأ آغاز سرطان و نواحی که به آن گسترش پیدا کرده بستگی دارد. در مرکز درمان سرطان به آیند، گروهی از پزشکان متخصص در زمینه های مختلف با شما همکاری کرده تا بهترین راه حل درمانی پیدا کنند.

بهترین روش های درمان سرطان پیشرفته عبارتند از:

شیمی درمانی

شیمی درمانی رایج ترین روشی است که برای کنترل سرطان های پیشرفته استفاده می شود. داروهای شیمی درمانی سلول های سرطانی را یا می کشند یا رشد آنها را کند می کنند. انواع مختلفی از داروهای شیمی درمانی وجود دارد که هرکدام قدرت متفاوتی نسبت به دیگری دارند و اغلب در ترکیبات مختلف استفاده می شوند.

جلسات شیمی درمانی معمولا چند ساعت طول می کشند و طی چندین روز یا هفته صورت می گیرند. پس از آن یک دوره استراحت 1 تا 4 هفته ای نیاز است. اکثر افراد به چندین دوره شیمی درمانی احتیاج دارند. اکثر داروهای شیمی درمانی به صورت تزریقی هستند اما برخی از آنها را می توان به صورت قرص یا کپسول خوراکی نیز مصرف کرد.

شیمی درمانی روش رایجی است اما الزما بهترین درمان سرطان پیشرفته نیست. چرا که عوارض جانبی زیاد و بعضا شدیدی دارد که می توانند برای بیمار خطرناک باشند.

عوارض شیمی درمانی : برخی از داروهای شیمی درمانی باعث خستگی، تغییرات در وضعیت روده، حالت تهوع و ریزش مو می شوند. بسیاری از این موارد موقتی هستند و می توان از آنها پیشگیری کرد یا آنها را کاهش داد. انواع مختلف داروهای شیمی درمانی عوارض جانبی متفاوتی دارند – به عنوان مثال، همه آنها باعث ریزش مو نمی شوند.

هورمون تراپی

برخی از سرطان ها در پاسخ به هورمون های خاص رشد می کنند. این سرطان ها به عنوان سرطان های وابسته به هورمون شناخته می شوند. هورمون درمانی از هورمون های مصنوعی برای جلوگیری از تاثیر هورمون های طبیعی بدن استفاده می کند. هدف از آن نیز  کاهش هورمون های دریافتی تومور است و از این طریق به کاهش سرعت گسترش سرطان کمک می کند.

هورمون درمانی بیشتر برای درمان سرطان سینه و رحم استفاده می شود.

عوارض جانبی هورمون درمانی : عوارض جانبی رایج هورمون تراپی عبارتند از خستگی، گرگرفتگی، تغییرات خلقی، افزایش وزن و تعریق. هورمون درمانی همچنین می تواند روی باروری شما تأثیر بگذارد و باعث یائسگی زودرس در زنان شود.

تارگت تراپی – درمان هدفمند

تارگت تراپی یک نوع درمان دارویی است. داروهای تارگت تراپی با تشخیص ویژگی‌ های خاص سلول‌ های سرطانی (معروف به اهداف مولکولی) به آنها حمله می‌کنند تا از این طریق از رشد و گسترش سرطان جلوگیری نمایند.

داروهای درمان هدفمند به روشی متفاوت از داروهای شیمی درمانی عمل می کنند. داروهای شیمی درمانی عملا کل بدن را تحت تأثیرات مخرب قرار داده تا در این بین سلول های سرطانی را هم نابود کنند. اما داروهای تارگت تراپی اثرات تخریبی خود را تنها روی سلول های سرطانی اعمال می کنند و به بافت های سالم بدن کاری ندارند. از این رو تارگت تراپی نسبت به شیمی درمانی بسیار ایمن تر بوده و عوارض جانبی کمتری دارد.

درمان هدفمند اغلب باعث کاهش یا نابودی کامل علائم سرطان شده و به بیمار کمک می کند تا به روند عادی زندگی خود بازگردد. برای نتیجه گرفتن از تارگت تراپی، معمولا باید به مدت طولانی آن را انجام دهید.

عوارض درمان هدفمند: عوارض تارگت تراپی بسته به برنامه درمانی مورد استفاده متفاوت است، اما ممکن است شامل تب، حساسیت به آفتاب، بثورات پوستی، سردرد، اسهال، خونریزی، کبودی و تغییرات فشار خون باشد.

ایمونوتراپی – ایمنی درمانی

این یک نوع درمان دارویی است که از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان استفاده می کند.

انواع مختلف ایمونوتراپی به روش های مختلفی عمل می کنند. برخی با تقویت “نقاط بازرسی” ایجاد شده توسط سیستم ایمنی بدن برای پیدا کردن سلول های سرطانی پنهان کار می کنند، و برخی با افزایش قدرت سیستم ایمنی در مبارزه با سلول های سرطانی.

ایمنی درمانی طبیعی ترین روش برای درمان سرطان محسوب شده و عوارض و خطرات بسیار کمتری نسبت به شیمی درمانی دارد. داروهای ایمونوتراپی نیز به سرعت در حال توسعه هستند.

عوارض جانبی ایمونوتراپی : عوارض جانبی ایمونوتراپی با عوارض ناشی از شیمی درمانی متفاوت است. ایمونوتراپی می تواند باعث ایجاد التهاب در قسمت های مختلف بدن گردد به عنوان مثال، در ریه ها (باعث تنگی نفس)، روده (باعث اسهال) یا غده تیروئید (که منجر به سطوح غیر طبیعی هورمون تیروئید می شود).

جراحی

زمانی که سلول های سرطانی به سایر نقاط بدن گسترش پیدا کرده باشند و عملا متاستاز کرده باشند، معمولا جراحی کمکی به شما نخواهد کرد. جراحی بیشتر مناسب زمان هایی است که توده سرطانی در محل باقی مانده یا نهایتا فقط یکی از اندام ها را دربر گرفته است.

رادیوتراپی – پرتودرمانی

پرتودرمانی از دوز کنترل شده اشعه هایی مانند اشعه ایکس، برای کشتن سلول های سرطانی یا آسیب رساندن به آنها استفاده می کند تا نتوانند رشد کنند، تکثیر یا پخش شوند. پرتودرمانی می تواند به صورت دقیق سلولها و توده های سرطانی را در هر نقطه ای از بدن هدف بگیرد. این درمان با دقت برنامه ریزی می شود تا بیشترین تأثیر را داشته باشد و آسیبی به بافت های سالم بدن در اطراف تومور نزند.

پرتودرمانی همچنین می تواند برخی از علائم سرطان مانند درد ناشی از سرطان های ثانویه در استخوان ها را تسکین دهد. پرتودرمانی را می توان به دو گونه “منبع داخلی” و “منبع خارجی” تقسیم بندی کرد.

عوارض جانبی پرتودرمانی : عوارض جانبی رایج پرتودرمانی شامل خستگی، مشکلات پوستی و از دست دادن اشتها است. اینها ممکن است موقتی یا بعضا دائمی باشند.

مطالعات تخصصی