چرا سرطان میگیریم | عامل سرطان چیست – بخش 2

بخش قبل

گروه پزشکان بهایند، اولین مرکز هوشمند فوق تخصصی پیشگیری، تشخیص و درمان سرطان (اولین مرکز تخصصی درمان هدفمند و ایمنی درمانی)
ارتباط مستقیم با مرکز:

واتساپ(09023009259)

  • آنتی اکسیدان ها. آنتی اکسیدان ها مواد شیمیایی هستند که فعالیت سایر مواد شیمیایی را که به عنوان رادیکال های آزاد شناخته می شوند و ممکن است به سلول ها آسیب برساند ، مسدود می کنند. تحقیقات آزمایشگاهی و حیوانی نشان داده است که آنتی اکسیدان های برون زا می توانند به جلوگیری از آسیب رادیکال های آزاد مرتبط با سرطان کمک کنند ، اما تحقیقات انجام شده بر روی انسان ها به طور قانع کننده ای ثابت نکرده است که مصرف مکمل های آنتی اکسیدانی می تواند به کاهش خطر ابتلا یا مرگ ناشی از سرطان کمک کند. برخی مطالعات حتی افزایش خطر ابتلا به برخی سرطان ها را نشان داده اند.
  • شیرین کننده های مصنوعی. مطالعاتی در مورد ایمنی چندین شیرین کننده مصنوعی از جمله ساخارین ، آسپارتام ، استول سولفام پتاسیم ، سوکرالوز ، نئوتام و سیکلمات انجام شده است. هیچ مدرک روشنی وجود ندارد که شیرین کننده های مصنوعی موجود با ریسک سرطان در انسان ارتباط داشته باشد.
  • کلسیم. کلسیم یک ماده معدنی ضروری در رژیم غذایی است که می توان از راه مصرف مواد غذایی و مکمل ها به دست آید. نتایج تحقیقات به طور کلی از رابطه بین مصرف بیشتر کلسیم و کاهش خطر سرطان روده بزرگ پشتیبانی می کند ، اما نتایج مطالعات همیشه ثابت نبوده است. اینکه آیا رابطه ای بین میزان مصرف بیشتر کلسیم و کاهش خطر سایر سرطان ها مانند سرطان پستان و تخمدان وجود دارد ، هنوز مشخص نیست. برخی تحقیقات نشان می دهد که حتی مصرف زیاد کلسیم ممکن است خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش دهد.
  • گوشت سوخته شده. برخی از مواد شیمیایی که HCA و PAH نامیده می شوند ، هنگام پختن گوشت ، از جمله گوشت گاو ، گوشت خوک ، ماهی و مرغ ، با استفاده از روش های دمای بالا (مانند کبابی کردن) ایجاد می شوند. قرار گرفتن در معرض سطح بالای HCA و PAH می تواند باعث بروز سرطان در حیوانات شود. با این حال ، اینکه آیا چنین قرار گیری انسان را در معرض سرطان قرار می دهد یا خیر ، هنوز مشخص نیست.
  • سبزیجات چلیپایی. سبزیجات صلیبی یا چلیپایی حاوی مواد شیمیایی معروف به گلوکوزینولات ها هستند که به چندین ترکیب تقسیم می شوند که در حال بررسی اثرات ضد سرطانی هستند. برخی از این ترکیبات اثرات ضد سرطانی را در سلول ها و حیوانات نشان داده اند ، اما نتایج مطالعات بر روی انسان ها چندان روشن نبوده است.
  • فلوراید. فلوراید موجود در آب به جلوگیری از پوسیدگی دندان کمک می کند و حتی می تواند پوسیدگی دندان را معکوس کند. بسیاری از مطالعات ، هم در انسان و هم در حیوانات ، هیچ ارتباطی بین آب حاوی فلوراید و خطر بروز سرطان را نشان نداده است.
  • چای. چای حاوی ترکیبات پلی فنول ، به ویژه کاتچین است که از دسته آنتی اکسیدان ها به شمار می رود. نتایج مطالعات اپیدمیولوژیک ، بررسی ارتباط بین مصرف چای و خطر سرطان را بی نتیجه نشان داده است. چند آزمایش بالینی در مورد مصرف چای و پیشگیری از سرطان انجام شده است و نتایج آنها نیز چیزی نشان نداده است.
  • ویتامین D. ویتامین D به بدن کمک می کند تا از کلسیم و فسفر برای ساختن استخوان ها و دندان های محکم استفاده کند. این ماده در درجه اول از طریق قرار گرفتن پوست در معرض نور خورشید به دست می آید ، اما همچنین می تواند از طریق مصرف برخی مواد غذایی و مکمل های غذایی نیز به دست آید. مطالعات اپیدمیولوژیک بر روی انسان ها حاکی از آن است که مصرف بیشتر ویتامین D یا مقادیر بالاتر ویتامین D در خون ممکن است با کاهش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ مرتبط باشد ، اما نتایج مطالعات تصادفی بی نتیجه بوده است.

 

هورمون ها

عوامل سرطان زا

استروژن ها ، گروهی از هورمون های جنسی زنانه هستند که به عنوان عامل سرطان زای انسانی شناخته می شوند. اگرچه این هورمون ها نقش فیزیولوژیکی اساسی در زنان و مردان ایفا می کنند ، اما با افزایش خطر ابتلا به برخی سرطان ها نیز ارتباط دارند. به عنوان مثال ، مصرف هورمون درمانی ترکیبی (استروژن به علاوه پروژستین ، که یک نسخه مصنوعی از هورمون زنانه پروژسترون است) در دوران یائسگی می تواند خطر ابتلا به سرطان پستان در زنان را افزایش دهد. هورمون درمانی در یائسگی با استروژن به تنهایی خطر سرطان آندومتر را افزایش می دهد و تنها در زنانی که عمل جراحی رحم انجام داده اند استفاده می شود.

خانمی که به هورمون درمانی یائسگی فکر می کند باید خطرات و فواید احتمالی را با پزشک خود در میان بگذارد.

مطالعات همچنین نشان داده است که خطر ابتلا به سرطان پستان در خانم ها به استروژن و پروژسترون ساخته شده توسط تخمدان (معروف به استروژن و پروژسترون درون زا) مربوط می شود. قرار گرفتن در معرض طولانی مدت و یا مقادیر بالای این هورمون ها با افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان همراه است. افزایش قرار گرفتن در معرض می تواند به علت شروع قاعدگی زود هنگام ، یائسگی دیر هنگام ، اولین بارداری در سنین بالا و هرگز زایمان نکردن باشد. برعکس ، زایمان یک عامل محافظت کننده برای سرطان پستان محسوب می شود.

دی اتیل استیلبسترول (DES) نوعی استروژن است که برای جلوگیری از سقط جنین ، زایمان زودرس و مشکلات مربوط به بارداری بین سالهای 1940 و 1971 در ایالات متحده برای برخی از زنان باردار تجویز می شد. زنانی که در دوران بارداری از DES استفاده کرده اند ، خطر ابتلا به سرطان پستان در آنها افزایش می یابد. و دختران آنها بیشتر در معرض خطر سرطان واژن یا دهانه رحم هستند. تأثیرات احتمالی بر پسران و نوادگان زنانی که در دوران بارداری از DES استفاده کرده اند در حال بررسی است.

 

سرکوب سیستم ایمنی

عوامل خطر سرطان

بسیاری از افرادی که پیوند اعضا انجام داده اند ، داروهایی برای سرکوب سیستم ایمنی بدن مصرف می کنند تا بدن عضو را رد نکند. این داروهای “سرکوب کننده سیستم ایمنی” باعث می شوند که سیستم ایمنی بدن قادر به شناسایی و تخریب سلول های سرطانی یا مقابله با عفونت های ایجاد کننده ناشی از سرطان نباشد. ابتلا به HIV همچنین سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده و خطر ابتلا به برخی سرطان ها را افزایش می دهد.

تحقیقات نشان داده است که گیرندگان پیوند در معرض خطر ابتلا به تعداد زیادی سرطان هستند. برخی از این سرطان ها می توانند به دلیل عوامل عفونی ایجاد شوند ، در حالی که بعضی دیگر از این موارد نیستند. چهار سرطان شایع در بین گیرندگان پیوند که در این افراد بیشتر از جمعیت عمومی رخ می دهد ، لنفوم غیر هوچکین (NHL) و سرطان های ریه ، کلیه و کبد است. NHL می تواند ناشی از عفونت ویروس اپشتین بار (EBV) و سرطان کبد در اثر عفونت مزمن با ویروس های هپاتیت B (HBV) و هپاتیت C (HCV) باشد. به طور کلی تصور نمی شود که سرطان های ریه و کلیه با عفونت همراه باشد.

افراد مبتلا به HIV / AIDS همچنین خطرهای سرطان را که توسط عوامل عفونی ایجاد می شوند ، از جمله EBV افزایش می دهند. ویروس هرپس انسانی 8 یا ویروس مرتبط با سارکوم کاپوسی ؛ HBV و HCV که باعث سرطان کبد می شوند. و ویروس پاپیلومای انسانی ، که باعث سرطان های دهانه رحم ، مقعد ، دهان و حنجره و … می شود. عفونت HIV همچنین با افزایش خطرات سرطان همراه است که تصور نمی شود توسط عوامل عفونی مانند سرطان ریه ایجاد شود.

 

عوامل عفونی

دلیل اصلی سرطان چیست

عوامل عفونی خاص ، از جمله ویروس ها ، باکتری ها و انگل ها می توانند باعث سرطان شوند یا خطر شیوع سرطان را افزایش دهند. برخی ویروس ها می توانند سیگنالی را که به طور معمول رشد و تکثیر سلول را کنترل می کند ، مختل کنند. همچنین ، برخی از عفونت ها سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کنند ، و بدن را فاقد این توانایی می کنند تا در برابر سایر عفونت های سرطانی مقابله کند. برخی ویروس ها ، باکتری ها و انگل ها نیز باعث التهاب مزمن می شوند که ممکن است منجر به سرطان شود.

بیشتر ویروس هایی که با افزایش خطر سرطان در ارتباط هستند می توانند از طریق خون و یا مایعات دیگر از بدن به فرد دیگری منتقل شوند. همانطور که در زیر توضیح داده شده است ، شما می توانید با واکسیناسیون ، داشتن رابطه جنسی محافظت شده و عدم استفاده از سوزن مشترک ، خطر ابتلا به عفونت را کاهش دهید.

ویروس اپشتین-بار (EBV)

EBV ، نوعی ویروس هرپس است که باعث مونونوکلئوز و همچنین انواع خاصی از لنفوم و سرطان های بینی و گلو می شود. EBV معمولاً از طریق تماس با بزاق از طریق بوسیدن یا به اشتراک گذاشتن مسواک یا استفاده از لیوان مشترک منتقل می شود. همچنین می تواند با تماس جنسی ، انتقال خون و پیوند اعضا منتشر شود. عفونت EBV یک وضعیت مادام العمر است. بیش از 90٪ افراد در سراسر جهان در طول زندگی خود به ویروس EBV آلوده می شوند و اکثر هیچ علائمی را تجربه نمی کنند. هیچ واکسنی برای جلوگیری از عفونت EBV و هیچ درمان خاصی برای آن وجود ندارد.

ویروس هپاتیت B و ویروس هپاتیت C (HBV و HCV)

عفونت های مزمن با HBV یا HCV می توانند باعث سرطان کبد شوند. انتقال هر دو ویروس از طریق خون (به عنوان مثال ، با استفاده از سوزن یا انتقال خون) و از مادر به کودک هنگام تولد امکان پذیر است. علاوه بر این ، HBV می تواند از طریق تماس جنسی منتقل شود.

از دهه 1980 ، نوزادان در ایالات متحده و بیشتر کشورهای دیگر به طور معمول علیه عفونت HBV واکسینه می شوند. کارشناسان توصیه می کنند بزرگسالانی که واکسینه نشده اند و در معرض خطر ابتلا به عفونت HBV هستند در اولین فرصت واکسینه شوند. واکسیناسیون به ویژه برای کارکنان مراقبت های بهداشتی و سایر متخصصانی که با خون انسان تماس می گیرند بسیار مهم است.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده (CDC) همچنین توصیه می کند که همه افراد در ایالات متحده که از سال 1945 تا 1965 متولد شده اند و سایر جمعیت های در معرض خطر ابتلا به عفونت HCV هستند ، از نظر HCV آزمایش شوند. اگرچه در حال حاضر واکسنی علیه HCV وجود ندارد ، اما روشهای درمانی جدید می توانند افراد را از عفونت HCV درمان کنند. اگر فکر می کنید در معرض خطر عفونت HBV یا HCV هستید ، از پزشک خود در مورد آزمایش سوال کنید. این عفونت ها همیشه علائم ایجاد نمی کنند ، اما آزمایشات نشان می دهد که آیا ویروس دارید یا خیر. در این صورت ، پزشک شما ممکن است درمان را پیشنهاد کند. همچنین ، پزشک می تواند به شما بگوید که چگونه از آلوده کردن افراد دیگر جلوگیری کنید.

ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)

HIV ویروسی است که منجر به سندرم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) می شود. اچ آی وی خود سرطان ایجاد نمی کند ، اما ابتلا به اچ آی وی سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده و بدن را مانع از این می سازد تا در برابر سایر عفونت های ایجاد کننده ناشی از سرطان مقابله کند. افراد آلوده به HIV خطر ابتلا به برخی از سرطان ها ، به خصوص سارکوم کاپوسی ، لنفوم (از جمله لنفوم غیر هوچکین و بیماری هوچکین) و سرطان های دهانه رحم ، مقعد ، ریه ، کبد و گلو را افزایش می دهند.

HIV می تواند از طریق خون و از طریق تماس جنسی منتقل شود. مردانی که با مردان دیگر رابطه جنسی محافظت نشده دارند و افرادی که برای استفاده از داروهای تزریقی سوزن استفاده می کنند بیشترین خطر ابتلا به عفونت HIV را دارند. افراد دگرجنسگرا که با چندین شریک جنسی رابطه بدون محافظت دارند نیز در بالاترین خطر قرار دارند.

قبل از شروع علائم ، افراد می توانند سالها به اچ آی وی آلوده باشند. اگر فکر می کنید در معرض خطر عفونت HIV هستید ، از پزشک خود در مورد آزمایش های مورد نیاز سوال کنید. در صورت مثبت بودن آزمایش ، پزشک می تواند درمان ضد ویروسی بسیار موثری را برای شما تجویز کند و به شما بگوید که چگونه از آلوده شدن افراد دیگر جلوگیری کنید.

ویروس های پاپیلومای انسانی (HPV)

ابتلا به انواع پر خطر HPV تقریباً موجب همه سرطان های دهانه رحم می گردد. آنها همچنین عامل بیشتر سرطان های مقعد و بسیاری از سرطان های حفره حلقی ، واژن ، فرج ، و آلت تناسلی می شوند. HPV های پر خطر از طریق تماس مستقیم جنسی ، از جمله رابطه جنسی واژینال ، دهانی و مقعدی به راحتی گسترش می یابند. چندین واکسن تولید شده است که از ابتلا به انواع HPV که بیشتر سرطان های مرتبط با HPV را ایجاد می کنند جلوگیری می کند. در ایالات متحده ، متخصصان توصیه می کنند کودکان در 11 یا 12 سالگی واکسینه شوند ، اما کودکان در سن 9 سالگی و بزرگسالان بالای 26 سال نیز می توانند واکسینه شوند.

از غربالگری سرطان دهانه رحم می توان برای تشخیص علائم عفونت HPV در دهانه رحم استفاده کرد. اگرچه خود عفونت های HPV قابل درمان نیستند ، اما ناهنجاری هایی که این عفونت ها می توانند به مرور زمان در دهانه رحم ایجاد کنند ، قابل درمان هستند.

ادامه مطلب در بخش بعدی

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا