سرطان واژن

سرطان واژن یک سرطان نادر است که در مهبل یا واژن (لوله عضلانی ای که رحم را به دستگاه تناسلی خارجی متصل می سازد) یک زن که گاهی اوقات کانال تولد نیز نامیده می شود، رخ می دهد. سرطان واژن بیشتر در سلول هایی که سطح واژن شما را پوشش می دهند ، رخ می دهد.

با وجودی که چندین نوع سرطان می تواند از سایر نقاط بدن به واژن شما منتقل شود ، اما سرطانی که در واژن شکل می گیرد و از همانجا شروع می شود (سرطان اولیه واژن) بسیار نادر است.

تشخیص سرطان واژن در مراحل اولیه بهترین فرصت را برای درمان فراهم می آورد. سرطان واژنی که فراتر از واژن گسترش می یابد ، درمانش بسیار مشکل تر است.

علائم سرطان مهبلی | علائم سرطان واژن

سرطان واژن در مراحل اولیه ممکن است هیچ نشانه و علائمی نداشته باشد. اما با پیشرفت آن ممکن است علائم و نشانه هایی مانند موارد زیر از خود بروز دهد:

• خونریزی غیر معمول واژینال ، به عنوان مثال ، بعد از مقاربت یا بعد از یائسگی
• ترشحات آبکی از واژن
• برآمدگی یا احساس توده در واژن
• ادرار دردناک
• تکرر ادرار
• یبوست
• درد لگن

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت بروز علائم و نشانه های مربوط به سرطان واژن از جمله خونریزی غیر طبیعی واژنینال ، باید فورا به پزشک مراجعه کنید. از آنجا که سرطان واژن همیشه علائم و نشانه هایی از خود بروز نمی دهد ، توصیه های پزشک خود را در مورد زمان انجام معاینات منظم لگن دنبال کنید.

علل سرطان واژن

هنوز به درستی مشخص نیست که چه عواملی منجر به ایجاد سرطان واژن می شوند.

به طور کلی ، سرطان از زمانی شروع می شود که سلول دچار خطا (جهش) در DNA خود شود. این جهش ها به سلول دستور می دهند که به سرعت رشد و تکثیر یابد ، در نتیجه باعث شکل گیری توده ای (تومور) از سلول های غیر طبیعی می شود.

سلول های سرطانی می توانند به بافت های اطراف حمله کرده و از یک تومور اولیه جدا شوند تا در جای دیگری از بدن گسترش یابد (متاستاز).

انواع سرطان واژن

سرطان واژن بر اساس نوع سلولی که سرطان از آن شروع می شود به انواع مختلفی تقسیم می گردد. انواع سرطان واژن شامل موارد زیر است:

• کارسینوم سلول سنگفرشی واژینال که در سلول های نازک و مسطحی (سلول های سنگفرشی) شروع می شود که سطح واژن را پوشش می دهند و رایج ترین نوع این سرطان به شمار می رود.
• آدنوکارسینوم واژینال که در سلول های گلندولار روی سطح واژن شروع می شود.
• ملانوما واژن که در سلول های تولید کننده رنگدانه (ملانوسیت) واژن ایجاد می شود.
• سارکوم واژن که در سلول های بافت همبند یا سلول های عضلانی در دیواره واژن ایجاد می شود.

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به سرطان واژن را افزایش دهند، عبارتند از:

• افزایش سن. خطر ابتلا به سرطان واژن با بالا رفتن سن، افزایش می یابد. بیشتر افرادی که به سرطان واژن مبتلا می شوند ، بالای 60 سال سن دارند.
• سلول های آتیپیکال در واژن به نام نئوپلازی داخل واژینال. تایید تشخیص نئوپلازی داخل واژینال (VAIN) خطر ابتلا به سرطان واژن را افزایش می دهد.

در صورت ابتلا به نئوپلازی داخل واژینال ، سلول های واژن با سلول های طبیعی متفاوت خواهند بود ، اما به اندازه ای متفاوت نیستند که سرطان محسوب شوند. تعداد کمی از مبتلایان به نئوپلازی داخل واژینال در نهایت به سرطان واژن مبتلا می شوند ، اگرچه پزشکان مطمئن نیستند که چه عواملی باعث ابتلا به سرطان و برخی دیگر خوش خیم می شوند.

غالباً نئوپلازی داخل واژینال توسط ویروس جنسی ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شود که می تواند منجر به بروز سرطان دهانه رحم ، واژن و روده شود. واکسن هایی که از برخی از انواع عفونت HPV جلوگیری می کنند در دسترس هستند.

• قرار گرفتن در معرض داروی پیشگیری از سقط جنین. اگر مادر شما در دهه 1950 دارویی بنام دی اتیل استیل بسترول (DES) مصرف کرده است ، ممکن است در معرض خطر ابتلا به یک نوع خاصی از سرطان واژن بنام آدنوکارسینومای سلول روشن باشید.

سایر عوامل خطر که با افزایش خطر ابتلا به سرطان واژن ارتباط دارند، عبارتند از:

• داشتن شرکای جنسی متعدد
• تجربه اولین مقاربت در سنین پایین
• سیگار کشیدن
• ابتلا به عفونت HIV

پیشگیری از عفونت HPV در پیشگیری از بسیاری بیماری های جنسی، از اهمیت بالایی برخوردار است. اقدامات پیشگیرانه HPV شامل موارد زیر است:

• خودداری از رابطه جنسی به عنوان یکی از راه های پیشگیری از انتقال HPV توصیه می شود.

• به همین ترتیب، سد محافظتی ای همچون استفاده از کاندوم، می تواند خطر ابتلا به HPV را کاهش دهد، اگرچه این مورد هنوز به طور کامل مورد مطالعه قرار نگرفته است.

• واکسن هایی برای محافظت از زنان در برابر سرطان دهانه رحم و مردان از HPV در دسترس است:

  • Gardasil برای استفاده در مردان و زنان در سنین 9 تا 26 سال تأیید شده است. این واکسن در برابر دو نوع HPV (انواع 16 و 18) از شما محافظت می کند که 70٪ سرطان های دهانه رحم و بیش از 50٪ از ضایعات پیش سرطانی دهانه رحم، فرج و واژن را تشکیل می دهد. Gardasil در برابر انواع HPV (6 و 11) که با بیش از 90٪ موارد زگیل تناسلی همراه است، محافظت می کند.

  • Gardasil 9 نیز در مردان و زنان در سنین 9 تا 26 سال قابل استفاده است. این واکسن از ابتلا به انواع عفونت HPV مانند HPV-31 ، HPV-33 ، HPV-45 ، HPV-52 و HPV-58 جلوگیری می کند. در مجموع، این نوع ها در 90٪ سرطان های دهانه رحم نقش دارد.

پیامدهای سرطان واژن

این سرطان ممکن است در مناطق دور دست بدن مانند ریه ها ، کبد و استخوان ها گسترش یابد (متاستاز شود).

پیشگیری

هیچ روش مطمئنی برای پیشگیری از سرطان واژن وجود ندارد. با این حال ، موارد زیر می تواند کمک کنده باشد:

• انجام معاینات منظم لگن و تست پاپ اسمیر. می توانید با انجام معاینات روتین لگن و تست پاپ اسمیر، شانس تشخیص سرطان واژن در مراحل اولیه را افزایش دهید. هنگامی که این سرطان در مراحل اولیه خود کشف شود ، احتمالاً راحت تر بهبود می یابد. در خصوص این که چه زمانی این آزمایش ها را شروع کنید و چند بار آنها را تکرار کنید، با پزشک خود مشورت نمایید.
• درمورد دریافت واکسن HPV با پزشک خود مشورت کنید. انجام واکسیناسیون برای مصون ماندن از عفونت HPV ممکن است خطر ابتلا به سرطان واژن و سایر سرطان های مرتبط با HPV را کاهش دهد. از پزشک خود بپرسید که آیا واکسن HPV برای شما مناسب است یا خیر.
• سیگار نکشید. اگر سیگار می کشید ، آن را ترک کنید و اگر سیگار نمی کشید ، هیچوقت آن را شروع نکنید. سیگار کشیدن خطر ابتلا به سرطان واژن را افزایش می دهد.

تشخیص

غربالگری سرطان واژن

گاهی اوقات پیش از آن که علائم و نشانه ها آشکار شوند، سرطان واژن در طی معاینات روتین و معمول لگن کشف می شود.

در طی معاینه لگن ، پزشک دستکش به دست کرده و انگشتان خود را وارد واژن شما می کند و به طور همزمان با استفاده از دست دیگر روی شکم شما فشار وارد می کند تا اعضای لگن تان را احساس کند (لمس کند). پزشک همچنین از نظر بصری دستگاه تناسلی خارجی ، واژن و دهانه رحم تان نیز را معاینه می کند. او همچنین دستگاهی به نام اسپکولوم را وارد واژن تان می کند. اسپکولوم، کانال واژن شما را باز می کند تا پزشک بتواند واژن و دهانه رحم شما را از حیث ناهنجاری ها بررسی کند.

پزشک تان همچنین ممکن است تست پاپ اسمیر را انجام دهد. تست های پاپ معمولاً برای غربالگری سرطان دهانه رحم استفاده می شود ، اما بعضی اوقات سلول های سرطانی واژینال را می توان در تست پاپ اسمیر تشخیص داد.

این که چند بار تحت این غربالگری قرار می گیرید، به عوامل خطر ابتلا به سرطان و این که آیا در گذشته تست پاپ اسمیر غیر طبیعی داشته اید، بستگی دارد. در خصوص این که چند بار این تست غربالگری را تکرار کنید، با پزشک خود مشورت نمایید.

آزمایشات برای تشخیص سرطان واژن

پزشک تان ممکن است جهت بررسی ناهنجاری هایی که ممکن است نشان دهنده سرطان واژن باشند، معاینه لگن و پاپ تست را انجام دهد. براساس این یافته ها ، پزشک ممکن است روش های دیگری را برای تعیین این که آیا سرطان واژن دارید نیز به کار گیرد، مانند:

• بررسی مهبل (واژن) با استفاده از ابزار ذره بین مانند. کولپوسکوپی، یک روش معاینه واژن با یک دستگاه بزرگنمایی ویژه به نام کولپوسکوپ است. کولپوسکوپی به پزشک شما اجازه می دهد تا ابعاد واژن تان را بزرگ کند و مناطقی که دارای سلول های غیر طبیعی هستند را ببیند.
• برداشتن نمونه ای از بافت واژن برای آزمایش. بیوپسی، روشی برای برداشتن نمونه ای از بافت مشکوک جهت آزمایش سلول های سرطانی است. پزشک ممکن است در طول معاینه کولپوسکوپی، بیوپسی از بافت را نیز انجام دهد. پزشک نمونه بیوپسی را برای آزمایش به آزمایشگاه می فرستد.

مرحله بندی سرطان

هنگامی که پزشک شما سرطان واژن را تشخیص داد ، جهت تعیین میزان سرطان، فرایندی به نام مرحله بندی انجام می شود. مرحله  بندی سرطان به پزشک شما کمک می کند تا تصمیم بگیرد که چه درمانی برای شما مناسب تر است. جهت تعیین مرحله سرطان ، پزشک ممکن است از موارد زیر استفاده کند:

• تست های تصویربرداری. پزشک شما ممکن است برای تعیین اینکه آیا سرطان شیوع پیدا کرده است، آزمایشات تصویربرداری مختلفی توصیه کند. این آزمایشات تصویربرداری ممکن است شامل اشعه ایکس ، اسکن توموگرافی کامپیوتری یا سی تی اسکن (CT) ، تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی یا ام آر آی (MRI) یا توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) باشد.
• دوربین های ریز برای دیدن داخل بدن. این روش که از دوربین های ریزی برای رویت داخل بدن شما استفاده می شود ، ممکن است به پزشک شما کمک می کند تا تشخیص دهد که آیا سرطان به مناطق خاصی گسترش یافته است یا خیر. این دوربین ها به پزشک کمک می کنند تا داخل مثانه (سیستوسکوپی) و رکتوم تان (پروکتوسکوپی) را مشاهده کند.

روش های درمانی

گزینه های درمانی شما برای سرطان واژن به عوامل مختلفی از جمله نوع سرطان واژن و مرحله آن بستگی دارد. شما و پزشک تان بر اساس اهداف درمانی خود و پیامدهای جانبی که متحمل آن می شوید ، در کنار هم تصمیم گیری می کنید تا بتوانید تعیین کنید که بهترین روش های درمانی برای شما کدام است. درمان سرطان واژن معمولاً شامل جراحی و پرتو درمانی است.

عمل جراحی

انواع جراحی هایی که ممکن است برای درمان سرطان واژن استفاده شوند، عبارتند از:

• برداشتن تومورها یا ضایعات کوچک. سرطانی که محدود به سطح واژن باشد، ممکن است به همراه حاشیه کمی از بافت سالم اطراف آن برداشته شود تا از حذف همه سلول های سرطانی اطمینان حاصل شود.
• برداشتن واژن (واژینکتومی). برای از بین بردن کل سرطان ممکن است برداشتن بخشی از واژن (واژینکتومی جزئی) یا کل واژن (واژینکتومی رادیکال) ضروری باشد. بسته به میزان سرطان ، جراح تان ممکن است همزمان با عمل واژینکتومی ، جراحی برداشتن رحم و تخمدان ها (هیسترکتومی) و غدد لنفاوی مجاور (لنفادنکتومی) را نیز توصیه کند.
• برداشتن اکثر ارگان های لگن (اکسنتریشن لگن). اگر سرطان در ناحیه لگن شما گسترش یافته باشد یا اگر سرطان واژن عود کرده باشد ، ممکن است این عمل جراحی گسترده در سطح لگن تان صورت گیرد.

در حین اکسنتریشن لگن ، جراح ممکن است بسیاری از ارگان های موجود در ناحیه لگن شما ، از جمله مثانه ، تخمدان ها ، رحم ، واژن ، رکتوم و قسمت تحتانی روده بزرگ تان را بردارد. برش هایی بر روی شکم شما ایجاد می شود تا ادرار (یوروستومی) و زائدات (کولوستومی) از بدن خارج شوند و در کیسه استومی جمع شوند.

اگر واژن تان به طور کامل برداشته شود ، می توانید برای بازسازی واژن اقدام به جراحی کنید. جراحان از قسمت هایی از پوست ، بخش هایی از روده یا فلپ های عضلانی سایر مناطق دیگر بدن برای ایجاد واژن جدید استفاده می کنند.

واژن بازسازی شده به شما این امکان را می دهد تا مقاربت واژینال داشته باشید. با این حال ، واژن بازسازی شده همانند واژن طبیعی شما نیست. به عنوان مثال ، واژن بازسازی شده فاقد مایع لوبریکانت طبیعی است و به دلیل ایجاد تغییر در اعصاب اطراف ، احساس متفاوتی ایجاد می کند.

پرتو درمانی

در پرتو درمانی سرطان واژن از پرتو های پرقدرت اشعه ایکس برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. پرتو درمانی می تواند به دو طریق انجام شود:

• اشعه خارجی. تابش پرتوهای خارجی بسته به میزان سرطان به کل شکم یا تنها لگن شما هدایت می شود. در طول پرتونگاری خارجی ، شما روی یک میز قرار می گیرید و یک دستگاه پرتوی بزرگ شما را مانیتور می کند تا منطقه مورد نظر را مورد هدف قرار دهد. اکثر زنان مبتلا به سرطان واژن، اشعه پرتو خارجی دریافت می کنند.
• اشعه داخلی. در هنگام تابش داخلی (براکی تراپی) ، دستگاه های رادیواکتیو (سید ، سیم ، سیلندر یا مواد دیگر) در داخل واژن یا بافت اطراف آن قرار می گیرند. بعد از مدت زمان مشخصی ، دستگاه ها برداشته می شوند. افراد مبتلا به سرطان واژن در مراحل اولیه ممکن است فقط پرتو درمانی داخلی دریافت کنند. اما برخی دیگر ممکن است بعد از تابش خارجی ، تابش داخلی را دریافت کنند.

پرتو درمانی، سلول های سرطانی به سرعت در حال رشد را از بین می برد ، اما ممکن است به سلول های سالم اطراف نیز آسیب برساند و منجر به بروز عوارض جانبی شود. عوارض جانبی پرتو درمانی به شدت تابش و ناحیه درمان نظر بستگی دارد.

گزینه های دیگر

اگر جراحی و پرتونگاری نتواند سرطان شما را مهار کند ، ممکن است سایر روش های درمانی از جمله موارد زیر به کار برد شوند:

• شیمی درمانی. در شیمی درمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی از مواد شیمیایی استفاده می شود. هنوز مشخص نیست که شیمی درمانی برای درمان سرطان واژن مفید باشد یا خیر. به همین دلیل ، شیمی درمانی به طور کلی به خودی خود برای معالجه سرطان واژن استفاده نمی شود. شیمی درمانی ممکن است در طول پرتو درمانی مورد استفاده قرار گیرد تا کارایی اشعه را افزایش دهد.
• آزمایشات بالینی. آزمایشات بالینی، آزمایشاتی برای امتحان کردن روش های درمانی جدید است. شما می توانید تصمیم بگیرید که در یک آزمایش بالینی (مطالعه تحقیقاتی) برای ارزیابی روش های جدید درمانی شرکت کنید. چنین مطالعاتی برای بهبود درمان سرطان طراحی شده اند اما به منزله تضمین درمان نمی باشد. شرکت در یک آزمایش بالینی دارای مزایا و در عین حال خطراتی است. در خصوص آن با پزشک خود مشورت نمایید.

درمان های حمایتی (مراقبت تسکینی)

مراقبت تسکین دهنده، مراقبت های پزشکی تخصصی است که بر روی رهایی از درد و سایر علائم جدی بیماری تمرکز دارد. در مراقبت تسکینی ، تیمی از پزشکان ، پرستاران و سایر متخصصان آموزش دیده ارائه می شود که با شما ، خانواده و سایر پزشکان تان در تعامل و همکاری هستند تا حمایت و پشتیبانی بیشتری را ارائه دهند. در صورت انجام درمان های تهاجمی ، مانند جراحی ، شیمی درمانی یا پرتو درمانی ، از مراقبت تسکینی استفاده می شود.

هنگامی که از مراقبت تسکینی در کنار سایر درمان های استاندارد استفاده می شود ، ممکن است مبتلایان به سرطان احساس بهتر و زندگی طولانی تری داشته باشند.

مراقبت تسکینی توسط تیمی از پزشکان ، پرستاران و سایر متخصصان متخصص آموزش دیده ارائه می شود. هدف تیم های مراقبت تسکینی این است که کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان و خانواده های شان را بهبود بخشد. این نوع مراقبت در کنار درمان های دیگر یا سایر مواردی که ممکن است دریافت کنید، ارائه می شود.

مقابله و پشتیبانی

نحوه برخورد و پاسخ به تشخیص سرطان در هر فرد متفاوت است. ممکن است تمایل داشته باشید مدام با دوستان و خانواده خود باشید، یا ممکن است ترجیح دهید برای کنار آمدن با احساسات تان، تنهایی را انتخاب کنید. شوک و سردرگمی تشخیص این بیماری ممکن است احساس غم و عدم اطمینان از خود را به شما منتقل کند. برای کمک به مقابله با این احساسات خود ، اقدامات زیر را به کار گیرید:

• به اندازه کافی در مورد سرطان خود اطلاعات کسب کنید تا در تصمیم گیری های درمانی بهتر عمل کنید. از پزشک خود بخواهید نوع و مرحله سرطان شما و همچنین روش های درمانی و عوارض جانبی آنها را برای شما شرح دهد. هرچه بیشتر بدانید ، هنگام تصمیم گیری در مورد مراقبت از خود اطمینان بیشتری خواهید داشت. در کتابخانه محلی خود و یا در وب سایت های معتبر به دنبال اطلاعات باشید.
• رابطه جنسی خود با شریک زندگی تان را حفظ کنید. درمان سرطان واژن به احتمال زیاد پیامدهای متعددی به دنبال دارد که رابطه جنسی را برای شما و همسرتان دشوارتر می سازد. اگر درمان باعث می شود که رابطه جنسی دردناک را تجربه کنید یا موقتاً این امر برای تان غیرممکن است ، سعی کنید راه های دیگر حفظ رابطه را پیدا و امتحان کنید.

سپری کردن اوقات با کیفیت در کنار همسر و گفتگوهای معنی دار، روش هایی برای ایجاد صمیمیت عاطفی شماست. وقتی برای رابطه جنسی آماده هستید ، این کار را به آرامی انجام دهید.

اگر پیامدهای جانبی درمان سرطان شما به روابط شما و همسرتان آسیب رسانده است ، با پزشک خود مشورت کنید. او ممکن است روش هایی برای مقابله با عوارض جنسی ارائه دهد و ممکن است شما را به یک متخصص ارجاع دهد.

• به یک گروه پشتیبانی متشکل از افراد مبتلا به سرطان بپیوندید. ممکن است در ارتباط بودن با افرادی که با همان چالش های شما روبرو هستند ، قدرت و انگیزه بیشتری به شما بدهد. از پزشک ، پرستار یا مددکار اجتماعی خود در مورد گروه هایی که در منطقه یا شهر شما وجود دارند، سؤال کنید.
• شخصی را پیدا کنید که با او صحبت کند. شنونده خوبی پیدا کنید که مایل به گوش دادن به حرف های شما باشد و شما بتوانید به راحتی در مورد امیدها و ترس های خود با وی صحبت کنید. این فرد ممکن است یک دوست یا عضوی از خانواده تان باشد. مشورت با یک مشاور ، مددکار اجتماعی پزشکی ، یک فرد روحانی یا گروه پشتیبانی سرطان نیز ممکن است مفید باشد. از پزشک خود در مورد گروه های حمایتی در شهر یا منطقه خود سوال کنید یا با یک سازمان سرطان مانند انجمن سرطان تماس بگیرید.

آماده شدن برای ملاقات با پزشک

اگر علائم یا علائمی دارید که برای تان نگران کننده هستند ، قدم اول، مراجعه به پزشک خانواده یا متخصص زنان است. اگر مشخص شود که شما مبتلا به سرطان واژن هستید ، به احتمال زیاد به پزشک متخصص در سرطان اندام تناسلی زنان (انکولوژیست زنان و زایمان) ارجاع داده خواهید شد.

از آنجا که مدت زمان ملاقات ها می تواند مختصر باشد ، و از آنجا که اغلب زمینه های زیادی برای پوشش وجود دارد ، بهتر است از قبل آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند برای ملاقات با پزشک آمادگی لازم داشته باشید و همچنین بدانید چه انتظاراتی از پزشک تان دارید.

آنچه شما می توانید انجام دهید

• علائمی را که تجربه کرده اید یادداشت کنید ، حتی مواردی که ممکن است برای شما غیر مرتبط به نظر برسند.
• اطلاعات شخصی مهم خود ، از جمله فشارهای اساسی یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها ، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید ، تهیه کنید.
• یکی از اعضای خانواده یا یک دوست را همراه خود به مطب ببرید. گاهی اوقات ارائه همه اطلاعات ارائه شده در هنگام ملاقات می تواند دشوار باشد. ممکن است نکته ای را فراموش کرده باشید اما فردی که شما را همراهی می کند آن را یادآوری کند.
• سوالات خود را برای پرسیدن از پزشک یادداشت کنید.

وقت شما با پزشک محدود است ، بنابراین تهیه فهرستی از سوالات، پیش از زمان مراجعه می تواند به شما کمک کند تا بیشترین بهره را از وقت خود ببرید. سوالات خود را از مهمترین تا حداقل مهم دسته بندی کنید. برخی از سؤالات اساسی که باید در مورد سرطان واژن از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• محتمل ترین علایم من چیست؟
• آیا علل احتمالی دیگری برای علائم من وجود دارد؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
• چه درمان هایی وجود دارد و چه عوارض جانبی را می توان انتظار داشت؟
• آیا این درمان ها بر مسائل جنسی من تأثیر خواهد گذاشت؟
• به نظر شما بهترین اقدام عملی برای من چیست؟
• گزینه های دیگری که شما پیشنهاد می دهید چیست؟
• من بیماری دیگری نیز دارم. چگونه می توانم به بهترین وجه آنها را مدیریت کنم؟
• آیا محدودیتی وجود دارد که باید دنبال کنم؟
• آیا سرطان من گسترش یافته است؟ و در چه مرحله ای است؟
• پیش بینی شما از وضعیت من چیست؟
• آیا باید به یک متخصص مراجعه کنم؟
• آیا بروشور یا نسخه چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را برای کسب اطلاعات بیشتر پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر سوالاتی که تهیه کرده اید ، چنانچه سوال دیگری به ذهن تان می رسد، در هنگام مراجعه از پزشک خود بپرسید.

آنچه از پزشک انتظار می رود

پزشک شما احتمالاً چندین سؤال برای شما خواهد داشت. اگر آماده پاسخ دادن به آنها هستید ، ممکن است باعث شود تا برای سؤالات دیگری که ممکن است داشته باشید ، وقت بگذارید. پزشک ممکن است بپرسد:

پزشک تان نیز احتمالاً تعدادی سؤال از شما خواهد پرسید. داشتن آمادگی برای پاسخگویی به آنها ممکن است به شما فرصت دهد تا نکات دیگری را که می خواهید به آنها بپردازید را مطرح کنید. پزشک ممکن است سوالات زیر را از شما بپرسد:

• از چه زمانی علائم تان شروع شد و آنها چقدر شدید هستند؟
• آیا علائم شما مداوم است یا گاه به گاه پیش می آید؟
• فکر می کنید چه چیزی علائم شما را بهبود می بخشد؟
• آیا اطلاع دارید که مادرتان در هنگام بارداری شما DES دریافت کرده است یا خیر؟
• آیا سابقه شخصی سرطان دارید؟
• آیا به شما گفته شده كه HPV دارید؟
• آیا تا به حال نتیجه تست پاپ اسمیر تان غیر طبیعی بوده است؟

کاربر عزیز، امیدواریم این اطلاعات توانسته باشد به شما در درمان بیماری تان کمک کرده باشد و هر چه زود تر، مجددا سلامتی خود را به دست آورید.

شاد و تندرست باشید.

تحقیق و ترجمه: مینو زرفش

منبع: mayoclinic