مهمترین نکات درباره هورمون درمانی سرطان سینه

هورمون درمانی

برخی از انواع سرطان سینه تحت تأثیر هورمون ها مانند استروژن و پروژسترون قرار دارند. سلول های سرطانی پستان گیرنده هایی (پروتئین) دارند که به استروژن و پروژسترون متصل می شوند و به رشد آنها کمک می کنند. به درمان هایی که از اتصال این هورمون ها به این گیرنده ها جلوگیری می کنند ، هورمون درمانی یا درمان غدد درون ریز گفته می شود.

گروه پزشکان بهایند، اولین مرکز هوشمند فوق تخصصی پیشگیری، تشخیص و درمان سرطان (اولین مرکز تخصصی درمان هدفمند و ایمنی درمانی)
ارتباط مستقیم با مرکز:

واتساپ(09023009259)

هورمون درمانی می تواند تقریباً در هر نقطه از بدن و نه فقط در پستان ها به سلول های سرطانی برسد. این درمان برای زنان مبتلا به تومورهایی که گیرنده هورمونی مثبت دارند توصیه می شود. اما به زنانی که تومورهای آنها گیرنده هورمون ندارند کمکی نمی کند.

در این مطلب به طور مفصل درباره هورمون درمانی سرطان سينه و اینکه عوارض هورمون درمانی چیست شرح داده ایم.

هورمون درمانی
هورمون درمانی

هورمون ها چیستند؟

هورمون ها مواد شیمیایی هستند که بدن ما به صورت طبیعی آنها را تولید می کند. وقتی که هورمون ها همراه با جریان خون در بدن می چرخند، به انجام فعالیت برخی از سلول ها یا اندام ها کمک می کنند. فعالیت هایی که هورمون ها در آن اثرگذارند، می توانند مربوط به رشد بدن، عملکردهای جنسی، بازتولید سلولی، حال و هوای روحی و نحوه تبدیل غذا به انرژی باشند.

هورمون ها توسط غده ها تولید می شوند. اصلی ترین غده های تولید کننده هورمون در بدن، غده های تیروئید و پاراتیروئید، غده های فوق کلیوی، پانکراس، تخمدان ها و بیضه ها هستند. این غده ها بخشی از سیستم غدد درون ریز هستند که تمام هورمون های مورد نیاز بدن را تولید می کنند.

هورمون درمانی چه کار می کند؟

هورمون تراپی برای درمان سرطان، به صورت کلی میزان هورمون های فعال در بدن را به روش های مختلفی تغییر می دهد. قبل از تجویز هورمون درمانی، ابتدا باید تست هایی انجام دهید تا مشخص شود که آیا سرطان شما به هورمون ها حساس است یا خیر. اگر چنین بود، پزشک ممکن است هورمون درمانی را برای عملکردهای زیر به شما توصیه کند:

  • ممانعت از تولید هورمون های بیشتر توسط بدن
  • تغییر نحوه عملکرد هورمون ها در بدن
  • جلوگیری از هورمون ها برای ترکیب شدن با سلول های سرطانی

چه زمانی هورمون درمانی سرطان سينه به کار گرفته می شود؟

هورمون درمانی
هورمون درمانی

هورمون درمانی اغلب پس از جراحی (به عنوان درمان ادجوانت یا کمکی) به منظور کاهش خطر عود سرطان سینه استفاده می شود. بعضی اوقات این درمان قبل از جراحی (به عنوان درمان نئوادجوانت) شروع می شود. این درمان معمولاً حداقل 5 تا 10 سال ادامه خواهد داشت.

همچنین می توان از هورمون درمانی برای درمان سرطانی که پس از درمان مجددا عود کرده یا به سایر قسمت های بدن سرایت کرده است (متاستاز) نیز استفاده کرد.

هورمون درمانی چگونه انجام می شود؟

هورمون درمانی به صورت کلی به سه روش انجام می شود:

●      به صورت داروهای خوراکی

بسیاری از داروهای هورمون درمانی به شکل داروهای خوراکی هستند.  این داروهای می توانند به شکل قرص، کپسول یا مایع باشند. راین داروها معمولا در خانه مصرف می شوند و تعداد دفعات مصرف آنها به نوع دارو و نوع سرطان تحت درمان بستگی دارد. به همین دلیل، حتما باید داروهای هورمون درمانی به به صورت منظم و دقیقا طبق دستورالعمل پزشک مصرف کنید. بسته به دارویی که برای شما تجویز می شود، ممکن است به اقدامات احتیاطی خاصی هم نیاز باشد که پزشک آنها را با شما در میان خواهد گذاشت.

●      به صورت داروهای تزریقی

برخی از انواع داروهای هورمون درمانی به شکل تزریقی هستند که در بازو، ساق پا یا لگن تزریق می شوند. به این دسته از داروهای تزریقی، داروهای تزریق عضلانی  (IM) می گویند. البته برخی از داروهای هورمون درمانی هم هستند که درست زیر پوست شکم تزریق می شوند. به این نوع داروها، داروهای تزریق زیر جلدی (SC یا Sub-Q) گفته می شود. تعداد دفعات تجویز آنها بستگی به دارو و نوع سرطان تحت درمان دارد. تزریق را می توانید در مراکز درمانی یا مطب پزشک انجام دهید. البته بعضی بیماران که در کار تزریق مهارت دارند هم خودشان می توانند کار تزریق انجام دهند.

●      به صورت جراحی برای حذف اندام های هورمون زا

جالب است بدانید که برخی از انواع جراحی هم هستند که می توانند در دسته هورمون تراپی قرار بگیرند! این جراحی ها برای برداشتن یا حذف کردن اندام هایی که هورمون تولید می کنند انجام می پذیرند تا منبع تغذیه سرطان های هورمونی از بین برود. به عنوان مثال، ارکیکتومی (جراحی برای برداشتن بیضه ها، منبع اصلی تستوسترون بدن) می تواند بک گزینه درمانی برای برخی از مردان مبتلا به سرطان پروستات باشد و به عنوان بخشی از برنامه هورمون درمانی مورد استفاده قرار گیرد. به همین ترتیب، اوفورکتومی (جراحی برای برداشتن تخمدان ها، منبع اصلی استروژن و پروژسترون بدن) می تواند گزینه درمانی برای برخی از زنان مبتلا به سرطان سینه باشد.

عملکرد هورمون درمانی چگونه است؟

هورمون درمانی
هورمون درمانی

از هر 3 سرطان پستان حدود 2 مورد، گیرنده هورمونی مثبت دارند. سلول های آنها گیرنده (پروتئین) هورمون های استروژن (سرطان های مثبت ER) و / یا پروژسترون (سرطان های مثبت PR) دارند که به رشد و گسترش سلول های سرطانی کمک می کنند.

انواع مختلفی از هورمون تراپی برای سرطان پستان وجود دارد. اکثر انواع هورمون درمانی یا سطح استروژن را کاهش می دهد و یا اثر استروژن را بر روی سلول های سرطانی پستان متوقف می کند.

داروهای هورمون درمانی

این داروها با متوقف کردن استروژن در سوخت رسانی به سلول های سرطانی پستان جهت رشد، عمل می کنند.

تاموکسیفن

این دارو گیرنده های استروژن را در سلول های سرطانی پستان مسدود می کند. این دارو مانع از اتصال استروژن به سلول های سرطانی و رشد و تقسیم شدن آنها می شود. در حالی که تاموکسیفن همانند آنتی استروژن برای سلول های پستانی عمل می کند ، اما در بافت های دیگر همچون رحم و استخوان مانند استروژن عمل می کند. به همین دلیل ، به آن یک تعدیل کننده گیرنده استروژن انتخابی (SERM) نیز گفته می شود. این دارو را می توان برای درمان زنان مبتلا به سرطان سینه که یائسه شده اند یا سنین یائسگی شان خاتمه یافته است، استفاده کرد.

از تاموکسیفن می توان به چندین روش استفاده کرد:

  • در زنانی که در معرض خطر بالای سرطان سینه هستند ، می توان از تاموکسیفن برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان استفاده کرد.
  • برای زنانی که تحت عمل جراحی حفظ پستان برای کارسینوم داکتال درجا (DCIS) قرار گرفته اند که گیرنده هورمونی مثبت است ، مصرف تاموکسیفن به مدت 5 سال احتمال بازگشت DCIS را کاهش می دهد. همچنین احتمال ابتلا به سرطان سینه مهاجم در هر دو پستان را نیز کاهش می دهد.
  • برای زنان مبتلا به سرطان سینه تهاجمی گیرنده مثبت هورمونی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند ، تاموکسیفن می تواند به کاهش احتمال بازگشت سرطان کمک کند و طول عمر مبتلايان به سرطان سينه را افزایش دهد. همچنین می تواند خطر ابتلا به سرطان جدید در پستان دیگر را نیز کاهش دهد. تاموکسیفن را می توان هم بعد از جراحی (درمان ادجوانت) و هم قبل از جراحی (درمان نئوادجوانت) شروع کرد و معمولاً به مدت 5 تا 10 سال مصرف می شود. این دارو عمدتا برای زنان مبتلا به سرطان سینه در مراحل اولیه که هنوز یائسه نشده اند استفاده می شود. (اگر دوران یائسگی را پشت سر گذاشته اید ، معمولاً از داروهای مهارکننده آروماتاز ​​استفاده می شود.)
  • برای زنان مبتلا به سرطان پستان با هورمون مثبت که به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است ، تاموکسیفن اغلب می تواند به کاهش سرعت رشد سرطان کمک کرده و آن را متوقف سازد و حتی ممکن است برخی از تومورها را کوچک کند.

تورمیفن (فارستون) SERM دیگری است که به روشی مشابه عمل می کند ، اما کمتر استفاده می شود و فقط برای درمان سرطان سینه متاستاتیک در زنان یائسه مورد تأیید است. اگر تاموکسیفن قبلاً استفاده شده باشد و اثربخشی نداشته باشد ، این دارو نیز احتمالاً موثر نخواهد بود. این داروها قرص هایی هستند که به صورت خوراکی مصرف می شوند.

عوارض جانبی گیرنده های استروژن انتخابی (SERM)

شایع ترین عوارض جانبی تاموکسیفن و توریمیفن عبارتند از:

  • گرگرفتگی
  • خشکی یا ترشحات واژن

برخی از زنان مبتلا که سرطان به استخوان های شان سرایت کرده ممکن است دچار زبانه کشیدن به تومور همراه با درد استخوان شوند. این معمولاً به سرعت کاهش می یابد ، اما در برخی موارد نادر ممکن است در خانم ها سطح کلسیم زیادی در خون ایجاد شود که کنترل آن دشوار است. اگر این اتفاق بیفتد ، ممکن است لازم باشد درمان برای مدتی متوقف شود.

عوارض جانبی نادر ، اما جدی تر نیز ممکن است به شرح زیر باشند:

  • اگر خانمی یائسه شده باشد ، SERM می تواند خطر ابتلا به سرطان رحم را افزایش دهد. هرگونه خونریزی غیرمعمول از واژن (علامت شایع این سرطان) را فوراً به پزشک خود اطلاع دهید. بیشتر خونریزی های رحمی ناشی از سرطان نیست ، اما این علامت همیشه نیاز به رسیدگی سریع دارد.
  • لخته شدن خون، یکی دیگر از عوارض غیرعادی ، اما جدی است. این حالت معمولاً در پاها ایجاد می شود (ترومبوز ورید عمقی یا DVT) ، اما گاهی اوقات ممکن است یک تکه لخته در پا شکسته شود و منجر به انسداد شریان ریه ها (آمبولی ریوی یا PE) شود. در صورت بروز درد ، قرمزی یا تورم در قسمت پایینی پا (ساق پا) ، تنگی نفس یا درد قفسه سینه ، بلافاصله با پزشک یا پرستار خود رجوع کنید ، زیرا اینها می توانند از علائم ترومبوز ورید عمقی یا آمبولی ریوی باشند.
  • تاموکسیفن به ندرت در زنان بعد از یائسگی با سکته مغزی مرتبط است ، بنابراین در صورت سردرد شدید ، گیجی ، یا مشکل در تکلم یا حرکت به پزشک خود اطلاع دهید.

بسته به وضعیت یائسگی زنان ، تاموکسیفن می تواند اثرات متفاوتی بر روی استخوان ها بگذارد. در زنان قبل از یائسگی ، تاموکسیفن می تواند باعث تحلیل رفتن استخوان شود ، اما در زنان پس از یائسگی اغلب تا حدی باعث تقویت استخوان ها می شود. فواید مصرف این داروها بیشتر از خطرات آن برای اغلب زنان مبتلا به سرطان سینه از نوع گیرنده هورمونی مثبت است.

هورمون درمانی
هورمون درمانی

فولوسترانت (فاسلودکس)

فولوسترانت دارویی است که گیرنده های استروژن را مسدود و به آنها آسیب می رساند. این دارو، گیرنده استروژن انتخابی نیست و مانند یک ضد استروژن در سراسر بدن عمل می کند. این دارو به عنوان تجزیه کننده گیرنده استروژن انتخابی (SERD) شناخته می شود. فولوسترانت در حال حاضر فقط برای استفاده در زنان بعد از یائسگی تأیید شده است. این دارو گاهی اوقات در زنان قبل از یائسگی نیز استفاده می شود ، که اغلب با آگونیست هورمون آزاد کننده هورمون لوتئین ساز (LHRH) به منظور از کار انداختن تخمدان ها استفاده می شود.

فولوسترانت در موارد زیر تجویز می شود:

  • تنها برای درمان سرطان سينه بدخيم و پیشرفته که با روش هورمون درمانی دیگری درمان نشده است.
  • تنها برای درمان سرطان سينه بدخيم و پیشرفته بعد از اینکه با دیگر داروهای هورمونی (مانند تاموکسیفن و اغلب یک مهار کننده آروماتاز) مهار نشده باشد.
  • در ترکیب با یک مهار کننده CDK 4/6 یا مهار کننده PI3K برای درمان سرطان پستان متاستاتیک به عنوان هورمون درمانی اولیه یا پس از امتحان کردن سایر درمان های هورمونی.

این یک داروی تزریقی است که به باسن تزریق می شود. برای ماه اول ، تزریق ها با فاصله 2 هفته انجام می شود. بعد از آن هر ماه یک بار به تزریق نیاز است.

عوارض جانبی فلوسترانت

عوارض جانبی کوتاه مدت این دارو می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • گرگرفتگی و یا تعریق شبانه
  • سردرد
  • حالت تهوع خفیف
  • درد استخوان
  • درد در محل تزریق

 

درمان های کاهش دهنده سطح استروژن

برخی از درمان های هورمونی با کاهش سطح استروژن عمل می کنند. از آنجا که استروژن، احتمال بروز سرطان های سینه گیرنده هورمون مثبت را افزایش می دهد ، کاهش سطح استروژن می تواند به کاهش رشد سرطان کمک کند یا از عود آن جلوگیری کند.

هورمون درمانی
هورمون درمانی

مهارکننده های آروماتاز ​​(AI)

مهارکننده های آروماتاز ​​(AI) داروهایی هستند که تولید استروژن را متوقف می کنند. قبل از یائسگی ، بیشتر استروژن توسط تخمدان ساخته می شود. اما برای زنانی که تخمدان شان چه به دلیل یائسگی یا برخی از روش های درمانی از کار افتاده است، هنوز مقدار کمی استروژن در بافت چربی توسط آنزیمی (به نام آروماتاز) ساخته می شود. مهارکننده های آروماتاز با جلوگیری از تولید استروژن در آروماتاز ​​عمل می کنند.

این داروها در زنانی که یائسه شده اند مفید است ، اگرچه در خانم های یائسه در ترکیب با سرکوب کننده های تخمدان نیز قابل استفاده است.

به نظر می رسد این مهارکننده های آروماتاز در درمان سرطان سینه به خوبی عمل می کنند:

این داروهای هورمون درمانی، قرص هایی هستند که روزانه مصرف می شوند.

استفاده به عنوان درمان کمکی: پس از جراحی می توان برای کاهش خطر عود سرطان نیز هورمون درمانی انجام داد. نشان داده است که مصرف مهارکننده های آروماتاز به تنهایی یا بعد از تاموکسیفن ، بهتر از مصرف تاموکسیفن به تنهایی برای 5 سال است.

این برنامه های درمانی مفید شناخته شده اند:

  • تاموکسیفن به مدت 2 تا 3 سال و به دنبال آن مهارکننده های آروماتاز برای تکمیل دوره درمان 5 تا 10 ساله
  • مهارکننده های آروماتاز به مدت 2 تا 3 سال و به دنبال آن تاموکسیفن برای تکمیل 5 سال درمان
  • تاموکسیفن به مدت 5 سال و به دنبال آن مهارکننده های آروماتاز به مدت 5 سال
  • مهارکننده های آروماتاز به مدت 5 تا 10 سال
  • برای زنانی که قادر به دریافت مهارکننده های آروماتاز نیستند ، مصرف تاموکسیفن به مدت 5 تا 10 سال یک گزینه است

برای بیشتر زنان پس از یائسگی که سرطان های آنها گیرنده هورمونی مثبت است ، اکثر پزشکان توصیه می کنند در برخی از مراحل درمان کمکی ، مهارکننده های آروماتاز را مصرف کنند. در حال حاضر ، درمان استاندارد این است که این داروها را حدود 5 سال مصرف کنید یا حداقل 5 سال با تاموکسیفن جایگزین کنید یا حداقل 3 سال مرتبا با تاموکسیفن مصرف کنید. برای زنانی که در معرض خطر بیشتری از عود هستند ، ممکن است مصرف مهارکننده های آروماتاز به مدت 10 سال توصیه شود. تاموکسیفن گزینه ای برای برخی از زنانی است که نمی توانند از مهارکننده های آروماتاز استفاده کنند. مصرف تاموکسیفن به مدت 10 سال موثرتر از مصرف آن به مدت 5 سال است ، اما در نهایت شما و پزشک تان در مورد بهترین برنامه درمانی تصمیم گیری خواهید کرد.

اگر شما در مراحل اولیه سرطان سینه هستید و در ابتدای تشخیص خود، یائسگی را طی نکرده اید ، ممکن است پزشک ابتدا مصرف تاموکسیفن را توصیه کند و اگر در دوران یائسگی و پس از آن قرار گرفته اید، بعداً مهارکننده های آروماتاز را مصرف کنید. گزینه دیگر ، مصرف دارویی به نام آنالوگ هورمون آزاد کننده هورمون لوتئین ساز (LHRH) است که همراه با مهارکننده های آروماتاز تخمدان ها را از کار می اندازد. مهارکننده های آروماتاز نباید برای درمان سرطان پستان در زنان قبل از یائسگی به تنهایی تجویز شود زیرا ناامن است و می تواند سطح هورمون ها را افزایش دهد.

در صورت بازگشت سرطان یا گسترش آن: از مهارکننده های آروماتاز همچنین می توان برای درمان سرطان های پستان پیشرفته تر با هورمون مثبت استفاده کرد ، به ویژه در زنان پس از یائسگی. این روش اغلب تا زمانی که مفید باشد ادامه می یابد.

عوارض جانبی احتمالی مهارکننده های آروماتاز: عوارض جانبی جدی مهارکننده های آروماتاز نسبت به تاموکسیفن کمتر است. آنها موجی سرطان رحم نمی شوند و به ندرت باعث لخته شدن خون می شوند. با این حال ، آنها نیز می توانند باعث درد عضلانی و سفتی و یا درد مفاصل شوند. درد مفاصل ممکن است مشابه احساس آرتروز در بسیاری از مفاصل باشد. تغییر به مصرف یک مهارکننده آروماتاز دیگر ممکن است این عارضه جانبی را بهبود بخشد اما باعث می شود برخی از زنان درمان را متوقف کنند. اگر این اتفاق بیفتد ، بیشتر پزشکان استفاده از تاموکسیفن را برای تکمیل دوره 5 تا 10 ساله هورمون درمانی سرطان پستان توصیه می کنند.

از آنجا که مصرف مهارکننده های آروماتاز پس از یائسگی به شدت سطح استروژن را در زنان کاهش می دهد ، می تواند باعث تحلیل رفتن استخوان شود و گاهی اوقات منجر به پوکی استخوان و حتی شکستگی نیز می شود. اگر از مهارکننده های آروماتاز استفاده می کنید ، ممکن است تراکم استخوان شما آزمایش شود و همچنین برای تقویت استخوان ها به شما داروهایی مانند بیس فسفونات (اسید زولدرونیک) یا دنوزوماب (پرولیا) برای تان تجویز شود.

هورمون درمانی
هورمون درمانی

درمان سرکوب تخمدان

برای زنان قبل از یائسگی ، برداشتن یا بستن تخمدان ها (درمان سرکوب تخمدان) ، که منبع اصلی استروژن است ، به طور موثری آنها را در دوران پس از یائسگی قرار می دهد. این ممکن است اجازه دهد از برخی دیگر از روش های هورمون تراپی سرطان سينه مانند مهارکننده های آروماتاز نیز استفاده شوند.

روش های مختلفی برای برداشتن و از کار انداختن تخمدان ها برای درمان سرطان سینه وجود دارد:

  • اوفورکتومی (تخمدان برداری): یا جراحی برای برداشتن تخمدان ها. این نوعی سرکوب دائمی تخمدان است.
  • آنالوگهای هورمون آزادکننده هورمون لوتئینه کننده (LHRH): این داروها بیشتر از اوفورکتومی استفاده می شوند. آنها سیگنالی را که بدن برای تولید استروژن به تخمدان ها ارسال می کند ، متوقف می کنند که موجب یائسگی موقتی می شود. داروهای رایج LHRH شامل گوسرلین (زولادکس) و لوپرولید (لوپرون) است. این داروها می توانند به تنهایی یا در ترکیب با داروهای هورمون درمانی دیگر (تاموکسیفن ، مهارکننده های آروماتاز ​​، فولوسترانت) به عنوان درمان هورمونی سرطان سينه در زنان قبل از یائسگی استفاده شوند.
  • داروهای شیمی درمانی: برخی از داروهای شیمیایی می توانند به تخمدان زنان قبل از یائسگی آسیب برسانند بنابراین دیگر استروژن تولید نمی کنند. در برخی از زنان عملکرد تخمدان می تواند ماه ها یا سال ها بعد به حالت عادی برگردد ، اما در برخی دیگر آسیب تخمدان ها دائمی است و منجر به یائسگی می شود.

همه این روش ها می توانند علائم یائسگی، از جمله گرگرفتگی ، تعریق شبانه ، خشکی واژن و تغییرات خلقی ایجاد کنند.

امنیت داروهای هورمون درمانی

تاکنون بارها درباره خطر قرار گرفتن دیگران در معرض داروهای استاندارد شیمی درمانی هشدار داده شده است. به همین خاطر هم هست که اصولا قوانین و مقررات ایمنی برای داروهای شیمیایی وجود دارد. برخی از داروهای هورمون درمانی هم همین شرایط را دارند و باید با احتیاط با آنها برخورد شود.

عوارض جانبی هورمون درمانی

در بالا به صورت جزئی به عوارض جانبی مخصوص هرکدام از داروهای هورمون درمانی اشاره کردیم. اما بهتر است کمی هم به صورت کلی در این مورد صحبت کنیم. عوارض جانبی هورمون درمانی برای هرکدام از بیماران ممکن است با دیگری تفاوت داشته باشد. عوارض جانبی هورمون درمانی به نوع هورمون تراپی که در حال دریافت آن هستید، و البته عوامل دیگر بستگی مستقیم دارد. بسیار مهم که وقتی تصمیم به هورمون درمانی می گیرید، با عوارض جانبی آن آشنایی داشته باشید. همچنین مهم است که مزیت های این درمان را نسبت به خطرات و عوارض بسنجید و با چشمانی باز آن را انتخاب کنید. پیش از شروع هورمون درمانی بهتر است در مورد عوارض ان با پزشک درمانگر خود صحبت کنید.

به صورت کلی آقایانی که برای درمان سرطان پروستات هورمون درمانی می کنند ممکن است عوارض زیر را تجربه کنند:

  • تیر کشیدن های ناگهانی
  • کاهش میل جنسی
  • ناتوانی در نعوظ
  • تحلیل رفتن استخوان ها و قرار گرفتن در معرض شکستگی استخوان
  • خستگی
  • افزایش وزن (به خصوص در ناحیه دور شکم) همراه با کاهش عضلات بدن
  • مشکلات مربوط به حافظه
  • افزایش خطر سایر مشکلات سلامتی

خانم هایی که برای درمان سرطان سینه هورمون درمانی انجام می دهند ممکن است با عوارض جانبی زیر روبرو شوند:

  • تیر کشیدن های ناگهانی
  • کاهش میل جنسی
  • تحلیل رفتن استخوان ها و قرار گرفتن در معرض شکستگی استخوان
  • خستگی
  • خشکی، ترشح و التهاب واژن
  • حالت تهوع
  • درد در عضلات و مفاصل
  • قرار گرفتن در خطر ابتلا به دیگر سرطان ها، سکته، خون لختگی و بیماری های قلبی

آقایانی که به سرطان سینه مبتلا می شوند و از هورمون تراپی برای آن استفاده می کنند نیز باید انتظار بروز بسیاری از عوارض جانبی مشابه آنچه خانم ها تجربه می کنند باشند.

انواع کمتر رایج هورمون درماني در سرطان سينه

هورمون درمانی
هورمون درمانی

برخی از انواع دیگر هورمون درمانی در درمان سرطان پستان که در گذشته بیشتر مورد استفاده قرار می گرفتند اما اکنون به ندرت انجام می شوند، شامل موارد زیر است:

  • مجسترول استات (Megace) ، دارویی مانند پروژسترون
  • آندروژن (هورمون های مردانه)
  • دوزهای بالای استروژن

اگر دیگر اشکال هورمون درمانی دیگر موثر نباشد، اینها ممکن است گزینه هایی باشند که پزشک توصیه می کند، اما اغلب می توانند منجر به بروز عوارض جانبی شوند.

هورمون درمانی چند وقت یکبار انجام شود ؟

نوع داروهای هورمون درمانی که پزشک برای شما تجویز می کند، مقدار آنها و دوره های مصرفشان به عوامل مختلفی بستگی دارد. عوامل اثرگذار روی طول کل دوره درمانی، تعداد جلسات و فاصله بین جلسات هورمون تراپی عبارتند از:

  • نوع سرطان
  • مرحله رشد و گسترش سرطان
  • خطر و احتمال عود سرطان
  • فاصله زمانی طی شده قبل از بازگشت سرطان
  • نوع درمان سرطانی که قبلا دریافت کرده اید یا در حال دریافت آن هستید
  • عوارض جانبی که تجربه می کنید
  • یائسگی

بعضی از بیماران هستند که تنها نیاز دارند برای مدت کوتاهی هورمون درمانی کنند. برخی دیگر ممکن است نیاز داشته باشند که تا چنیدن سال، یا حتی تا پایان عمرشان به هورمون درمانی ادامه دهند. جلسات هورمون درمانی می توانند روزانه، ماهانه یا سالانه باشند. فاصله بین جلسات هورمون درمانی به نیاز بیمار بستگی دارد.

به عنوان مثال برخی از انواع سرطان سینه هستند که مبتلایان به آنها باید به صورت روزانه، برای 5 تا 10 سال هورمون تراپی را انجام دهند. یا مبتلایان به سرطان پروستات ممکن است به صورت متناوب به هورمون درمانی نیاز داشته باشند. به معنای آنکه این افراد ممکن است در فاصله های زمانی خاصی داروهای هورمون درمانی را دریافت کنند، مثلا نیاز داشته باشند بین جلسات درمانی خود وقفه های طولانی بیندازند.

برای کنترل سرطان تیروئید نیز، بیمار ممکن است تا آخر عمر به جلسات روزانه هورمون درمانی نیاز داشته باشد.

در مورد تعداد و فاصله بین جلسات هورمون درمانی مورد نیاز خود حتما با پزشک درمانگر صحبت کنید. او برنامه درمانی مورد نیازتان را با شما در میان خواهد گذاشت و به شما خواهد گفت که باید انتظار چه چیزهای را داشته باشید.

بهترین دکتر هورمون درمانی

هورمون درمانی
هورمون درمانی

اگر به دنبال دکتر هورمون درمانی برای سرطان سینه هستید، به شما گروه پزشکان به آیند را معرفی کنیم. پزشکان این مجموعه از ابتدای تشخیص، غربالگری ها، پرتودرمانی، شیمی درمانی و درمان در کنار شما خواهند بود.

چنانچه به هرگونه مشاوره نیاز دارید، در مورد پلن درمانی خود ابهامی دارید یا قصد دارید از هزینه هورمون درمانی سرطان سینه مطلع شوید، لطفا به این صفحه مراجعه کنید.

امیدواریم این مطلب در نظرتان مفید واقع شده باشد. برای تان آرزوی سلامتی می کنیم.

گروه پژوهش و تحقیقات بهایند

ویرایش : ناصری

[button link=”https://www.cancer.org/cancer/breast-cancer/treatment/hormone-therapy-for-breast-cancer.html” newwindow=”yes”] منبع[/button]

15 دیدگاه دربارهٔ «مهمترین نکات درباره هورمون درمانی سرطان سینه»

  1. من از تاموکسیفن افینتور لتروزول و آرامشتان زودانزالی و نولبین استفاده کردم .و هاستینگ ۷۴تاو زومتا

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا